Onze ultieme (reis)camera!

Ik ga op reis en ik neem mee… een camera. Maar wat voor camera, das een goeie. Ik was de trotse bezitter van een Nikon D40 spiegelreflexcamera met bijbehorende lenzen (18-55mm en 55-200mm), maar deze had ondanks jaren van goede zorg (oké, misschien niet altijd even goed) inmiddels wat kuren. Af en toe werd de lens niet herkend, werden er geen foto’s opgeslagen of liep de camera zelfs volledig vast. Ook de groothoeklens was na een bezoekje aan het strand nooit meer helemaal de oude. Niet echt optimaal voor een wereldreis dus, al helemaal niet als je een blog gaat bijhouden waarop je toch wel wat mooiere foto’s wilt kunnen plaatsen dan de kiekjes die je met je iPhone neemt. Niet dat die camera slecht is trouwens hoor, ik maak er in ieder geval veel gebruik van. Maar goed, een nieuwe camera was de logische conclusie. Omdat die dingen meestal niet voor 5€ bij de Aldi te vinden zijn, besloten we om mijn oude camera te verkopen via marktplaats. Gewoon de mankementen erbij vermelden, aangeven dat de telelens en de cameratas nog prima in orde zijn en dan maar hopen dat er iemand is die interesse heeft. Uiteindelijk hebben we het totale pakket voor een mooie prijs aan iemand kunnen verkopen die achteraf eigenlijk alleen maar interesse had in de telelens. De tas vond hij mooi meegenomen en de rest ligt nu waarschijnlijk in de prullenbak. Hij blij, wij blij, want nu hadden we weer een mooie bijdrage voor in ons potje ‘nieuwe camera’.

Advies inwinnen
Ik moet eerlijk toegeven dat ik mezelf eigenlijk niet eens een ‘hobbyfotograaf’ durf te noemen, zo weinig heb ik de laatste jaren door de lens van mijn camera gekeken. Zelf op internet op zoek gaan naar een nieuwe camera (gewoon wat specificaties bekijken en dan een keuze maken, wie doet dat tegenwoordig niet) leek me dus niet zo’n goed plan. Op naar de stad om wat informatie in te winnen. In twee verschillende winkels kregen we nagenoeg hetzelfde advies, en dus gingen we tevreden naar huis. We wilden namelijk ook nog even bij Foto Rooijmans, de lokale specialist in Budel gaan informeren. Onze vraag aan hem was ongeveer als volgt:

“Hoi, wij gaan op reis, misschien wel een jaar, komen door allerlei landen en daarom ook allerlei klimaten, gaan dit doen met een backpack en sleuren die langs hostels, treincoupés, tentjes en de open lucht, trekken hopelijk door bergen, woestijnen, weides en jungle en zoeken daarom een camera die dat alles zo goed mogelijk vast kan leggen, tegen een stootje kan, niet te groot en/of te zwaar is en als t even kan ook niet te duur is. Heb je een idee?”

“Oh maar dat is heel makkelijk, een Olympus OM-D E-M5. Ik zal m even pakken.”

Dus…..

Nu kan ik hier een ontzettend lang en technisch verhaal gaan houden over alle kenmerken en specificaties van de E-M5, of alle pluspunten ten opzichte van andere camera’s gaan beschrijven, maar dat lijkt me geen goed plan. Ten eerste maak ik daar mezelf niet blij mee, omdat ik zoals gezegd maar een ‘hobbyfotograaf’ (met zeer geringe kennis van camera’s) ben, en dus alles daarover eerst zelf zal moeten gaan opzoeken. Ten tweede zal wat voor ons geldt niet automatisch voor anderen gelden, want een camera kopen komt toch vaak neer op persoonlijke voorkeur. Ik kan wel vertellen waarom wij het uiteindelijk helemaal met de specialisten eens waren en de E-M5 straks bovenaan onze paklijst staat.

Ons nieuwe speeltje
Door mijn ‘ervaring’ met de D40 ging onze voorkeur uit naar een spiegelreflexcamera. Vooral de mogelijkheid om verschillende lenzen te gebruiken vinden wij een groot voordeel. Een camera met een vaste lens, ofwel compact camera, kan ook een optie zijn, zeker voor het allround werk, maar de kwaliteit van de foto’s is vaak toch net wat minder. Voordeel is wel dat ze een stuk kleiner en lichter zijn dan spiegelreflexcamera’s, en dat ze meestal wat meer automatische functies hebben zoals bijv. gezichtsherkenning, detectie voor gesloten ogen en andere handigheidjes. Dan zou je denken, als je zo’n grote reis gaat maken waarbij je alles mee moet sjouwen, waarom pak je dan niet een kleine, lichte camera, zonder extra lenzen, die je nog eens helpt om mooie foto’s te maken ook?!  Nou, ik (wij) vinden fotografie allebei een leuke bezigheid, en ook al is het er de laatste tijd een beetje bij in geschoten, willen we dat toch weer op gaan pakken. Zeker met het oog op ons blog en ons ‘grote wereldreis fotoboek’. En ja, dan is het toch wel leuk om een camera met net wat meer mogelijkheden te hebben.

Dat die extra lenzen meer mogelijkheden bieden staat vast, maar dat je ze dan wel mee moet nemen ook. En dat betekent extra gewicht in onze backpacks. Een spiegelreflexcamera is trouwens sowieso groter en zwaarder dan een compact camera, dus echt ideaal is het allemaal niet. Gelukkig is er sinds een paar jaar een derde mogelijkheid: de systeemcamera. Een camera met de eigenschappen en kwaliteiten van een spiegelreflex, maar dan zonder de spiegels, waardoor ze een stuk kleiner en lichter zijn. En dat brengt ons terug bij onze paklijst. De E-M5 is namelijk zo’n systeemcamera. En dan ook nog eens een die gebaseerd is op de legendarische OM serie van Olympus. Naast de camera’s, zijn ook de lenzen van systeemcamera’s een stuk kleiner en lichter. De E-M5 maakt bovendien gebruikt van de Micro Four Thirds techniek, waardoor de lenzen nog kleiner zijn dan normaal. Ik zou geen lange verhalen over specificaties en technieken gaan houden, dus als je meer wil weten dan moet je hier even kijken. Je kan hier ook nog wat meer lezen over spiegelreflex en systeem.

Er zijn meerdere systeemcamera’s op de markt, dus waarom werd ons nou net de Olympus aangeraden. Dat heeft een aantal redenen. Om te beginnen is de E-M5 weathersealed. Dit betekent dat hij stof- en spatwaterdicht is. Een duik in het zwembad zal ie niet overleven, maar een regenbui of plens water is geen probleem. Er zijn op youtube genoeg filmpjes te vinden die dit ondersteunen, waarvan ik die met de waterval toch wel veruit het vetst vond. Daarnaast heeft de camera een zeer snelle autofocus, een goede elektronische zoeker en een groot kantelbaar OLED scherm. Ook beschikt hij over een 5-assige beeldstabilisatie en kun je er full HD mee filmen. Oh, en hij ziet er nog mooi uit ook! Voor meer informatie kun je hier terecht en een volledige review vind je hier. Ja, het zijn nogal wat links, maar zoals gezegd, geen technische verhalen. De voor ons belangrijkste reden om juist deze camera te kopen heb ik dan eigenlijk nog niet eens genoemd. Omdat er zeer recent (begin 2015) een nieuwe versie van de E-M5 op de markt is gekomen, de Olympus OM-D E-M5 Mark II, was het prijskaartje van de camera ineens een stuk aantrekkelijker. In plaats van 1300€ voor de body en de kitlens, hoefden we nu maar 700€ af te rekenen. Heel even, toen ik hoorde dat er een iets betere, nieuwere versie van de camera bestond, heb ik getwijfeld of we niet voor de Mark II moesten gaan, maar na het zien van de prijs was ik daar snel van genezen.

Lenzen en accessoires
Door die flinke financiële meevaller hielden we nu wat geld over voor extra lenzen en accessoires. De eerdergenoemde kitlens van de E-M5 (M.ZUIKO DIGITAL ED 12-50mm f3.5-6.3 EZ) is dusdanig goed, dat we voor het ‘alledaagse’ werk eigenlijk geen andere lens hoefden aan te schaffen. De lens heeft een snelle autofocus, een macrofunctie en een elektronische zoomfunctie, wat handig is tijdens het filmen. Bovendien is hij, net zoals de body van de E-M5, weathersealed. Een volledige review lees je hier. Voor het betere zoomwerk wilde ik toch wel graag een telelens aanschaffen. Het zal je maar gebeuren dat je in de jungle van Borneo rondloopt, er op 100 meter van je vandaan ergens in een boom een zeldzaam aapje een banaan zit te pellen, en dat jij dan als je de foto’s terugkijkt alleen een klein zwart stipje ziet. Dat zou jammer zijn. De keuze viel uiteindelijk op de M.ZUIKO DIGITAL ED 40-150mm 1:4.0-5.6 R. Een lens met een flink bereik, die mooi aansluit op de kitlens, maar ook weer niet zo’n enorme knots is zoals je bijvoorbeeld ooit bij vogelaars ziet.

En dan hebben we nog een derde lens, wat ik in eerste instantie niet zo nodig vond. Irma wel. Die wilde namelijk graag van die mooie portretfoto’s kunnen maken. Je kent dat wel, een gebocheld oud vrouwtje ergens in Verweggistan, een ontzettend sprekende kop er op, en dan zo’n hele scherpe, indringende blik en alles daaromheen in een waas gehuld. Sorry voor de oneerbiedige omschrijving, maar ik probeer een beeld te schetsen dus ik moet wat. En ja daar heb je het eigenlijk al… Als zo’n beeld schetsen al moeilijk is, laat staan het vastleggen op de gevoelige plaat. Wij gaan het in ieder geval proberen, en ik moet zeggen dat ik er door de door ons aangeschafte lens nog vertrouwen in heb ook. We hebben hem nu al een paar keer getest en de resultaten zijn tot nu toe best wel aardig, al zeg ik het zelf. Maar goed dat Irma het in eerste instantie dus wel nodig vond, zo’n portretlens. We hebben trouwens lang getwijfeld over welke lens we zouden kopen, maar uiteindelijk is het de M.ZUIKO DIGITAL 45mm f1.8 geworden. Hier kun je er een review van lezen. Onderstaande foto’s zijn enkel wat zelf geschoten voorbeeldjes die het effect van deze lens duidelijk weergeven.

En daarmee is onze lenzen set compleet, en onze portemonnee bijna leeg. Nu nog wat accessoires en dan is het echt op. Een UV-filter is eigenlijk een must-have op elke lens. Niet zo zeer voor het blokkeren van UV licht, maar vooral voor de bescherming van je dure objectieven. In plaats van het voorste glaselement van de lens vangt het filter eventuele krassen en andere beschadigingen op. Wij hebben uiteindelijk voor filters van Mentter gekozen. Ja inderdaad, filters. Helaas hebben onze lenzen alledrie een andere diameter, dus hebben we ook drie filters aan moeten schaffen. We hebben voor onze kitlens ook nog een polarisatiefilter gekocht. Dit filter laat kleuren wat feller uit een foto springen en gaat reflecties tegen. Als laatste hebben we nog een extra accu, een (nep)leren beschermhoesje en een EyeFi Mobi SDHC card. Dat klinkt ingewikkelder dan het is, want eigenlijk gewoon een SD-kaart met een wifi signaal. Je verbindt je mobiele apparaat met het wifi netwerk en via een appje kun je dan de foto’s van je camera op je mobiele apparaat zetten. Best handig als je je foto’s voor een blog wilt gebruiken;).

Goedgekeurd
Een kleine maand later heb ik afgesproken met een vriend en oud studiegenootje van me, Dirk Hardy. Allebei begonnen op de TU in Eindhoven en ook weer tegelijkertijd gestopt, waarna ik verder ben gegaan met interieurarchitectuur en hij de fotografie in is gedoken. Inmiddels is ie best wel aan de weg aan het timmeren en voor mij dus de ideale persoon om onze laatste aanwinst aan te showen. En te vragen of we een beetje een goede keuze hebben gemaakt natuurlijk. En dat viel gelukkig niet tegen. Na wat tips van de kenner voel ik me nu weer iets meer fotograaf en durf ik onze eerste pogingen tot fotografie hier al wel te laten zien. Op de site www.dirkhardy.com kun je trouwens wat werk van Dirk bekijken, maar doe dat maar niet te veel, dan vallen onze foto’s straks tenminste niet zo tegen.

Omdat we zeker weten een paar van die super vette reisfilmpjes, zoals op onze videopagina te zien zijn, willen gaan (proberen te) maken, hebben we ook nog een GoPro aangeschaft. Geen Hero 4+ Black of Session of wat voor soorten je tegenwoordig ook allemaal hebt (oké, ik weet precies hoe ze heten en heb ze ook allemaal vergeleken), maar gewoon een GoPro Hero. We kunnen met onze camera namelijk hele mooie filmpjes maken, dus de GoPro is vooral bedoeld voor het onderwater en actie werk. Een ‘grote’ camera op een selfiestick tijdens het surfen lijkt ons trouwens ook net wat minder handig. Maar goed, daarmee is onze film/camera verzameling compleet en zijn we helemaal klaar voor de grote reis. Nu maar hopen dat er ook echt mooie beelden uit komen.