Prikken maar …

Grote plannen, grote reis. Daar komen natuurlijk nogal wat voorbereidingen bij kijken. Een deel hiervan is het regelen van de inentingen, waarvan we de eerste rondes inmiddels al hebben overleefd. Nu al? Ja nu al. Sterker nog, in december (bijna een jaar voor het geplande vertrek!) waren we hier al mee bezig. Tijl heeft toen uren doorgebracht met het zoeken naar een zorgverzekeraar die naast ons gebruikelijk gewenste pakket ook alle inentingen zou vergoeden. En dat natuurlijk voor de beste prijs. Omdat we nog niet precies weten waar onze reis ons naartoe zal brengen, willen we tegen die tijd alle mogelijke inentingen in ons gele boekje hebben staan. Uiteindelijk hebben we ons op 31 december om 4 uur in de middag nog aangemeld bij de verzekeraar die de beste keuze leek te zijn.

Al snel bleek dat alle uren die hierin hebben gezeten niet voor niets waren. In totaal hebben we al 18 prikken gehad (Tijl 10 en Irma 8, jaja we houden inderdaad een score bij) en volgen er over vijf maanden nog eens twee herhalingsprikken per persoon. Nog een reden dus om er al zo vroeg mee bezig te zijn. Aangezien wij hoogstwaarschijnlijk langer dan een half jaar weg gaan, is het wel handig deze hele reeks te hebben afgerond voordat we vertrekken. Maximale bescherming voor maximale vergoeding, ons kan niks meer gebeuren! Op het gebied van de meeste enge ziektes ten minste.

Dus op naar de GGD zou je denken. Of gewoon even een afspraak maken via thuisvaccinatie.nl, zorgen dat je op het afgesproken tijdstip thuis bent en voilà, de prikjes kunnen thuis aan tafel worden gezet. Lekker relaxed dus. Op één puntje na dan: Tijl verloor tijdens de eerste sessie even zijn mannelijkheid. Als een heuse gentleman stond hij na zijn eerste prikken op om voor mij plaats te maken, maar snel daarna viel hij flauw tegen het aanrechtblad. Gelukkig was hij meteen in goede handen van een huisarts (mama Els) en heeft hij de rest van de avond lekker bij mogen komen op de bank. ’s Nachts nog even om de 2 uur checken of hij zijn naam nog wist en Tijl was ’s morgens weer good-to-go. Bij de volgende prikrondes ging het gelukkig wel allemaal goed. Op een paar stijve bovenarmen na hebben we er gelukkig niks aan over gehouden. Nu de laatste prikken over vijf maanden nog overleven en dan kunnen we er helemaal tegenaan!

Gelukkig hebben we de foto’s nog;)