Zes dagen in Hong Kong

Hong Kong, het startpunt van ons tweede bezoek aan China. Dit keer willen we vooral de zuidelijke provincies bezoeken, om van daaruit naar Laos, Vietnam of Myanmar te reizen. Maar voordat we de rest van China in mogen moet er wel nog even een nieuw Chinees visum geregeld worden. En dat blijkt in HK een stuk makkelijker dan in Nederland, en een stuk goedkoper. We melden ons ’s morgens in het China Resources Building, leveren de benodigde documenten in (inclusief onze paspoorten), en staan in een uurtje weer buiten. Twee dagen later kunnen we alles weer op komen halen en zijn we een visum rijker. China here we come! Again;)

Na regen komt zonneschijn
Maar niet in Hong Kong blijkbaar, of in ieder geval niet wanneer wij er zijn. Zes dagen verblijven we in deze wereldstad, en zes dagen zien wij niks dan grijze en donkere wolken als we naar boven kijken. En we hadden ons nog wel zo verheugd op de vele hike mogelijkheden rond de stad. Nou zou een beetje regen ons normaal niet tegenhouden, maar als je einddoel een uitzichtpunt is dan is al die bewolking niet zo handig. We overwegen nog even de gok te wagen en de kabeltram naar Victoria Peak (met 552 meter het hoogste punt van Hong Kong Island) te pakken, maar dan horen we van twee andere toeristen dat zij datzelfde hadden gedaan, met een hoofd in de wolken als gevolg. En niet op de positieve manier.

Goed, een streep door onze hike plannen dan maar en tijd voor een nieuw plan. We kunnen sowieso nog wel wat tijd gebruiken om weer eens wat aan de site te werken (na het bezoek van thuis is dat er namelijk een beetje bij ingeschoten), dus daar plannen we een dagje voor in. Een dag of twee dagen sightseeing moet ook nog wel lukken, dus ook daarvoor wordt tijd gemaakt. En dan willen we ook nog naar het Las Vegas van Azië: Macau. De eerste keer dat we dit van plan zijn komen we er na het vroege opstaan, maar gelukkig voordat we op de boot zitten, achter dat we zonder onze paspoorten natuurlijk nergens heen kunnen (Macau is namelijk geen deel van Hong Kong), dus die keer gaat de pret niet door. De tweede keer beseffen we dat een hele dag regen waarschijnlijk een hele dag in de casino’s betekent. Aangezien we ten eerste nou ook weer niet zo veel geld bij elkaar gespaard hebben dat we ons een dagje casino kunnen veroorloven, en we ten tweede (met het oog op het weer) weinig geluk lijken te hebben in deze contreien zien we af van een bezoekje aan dit gokparadijs. Jammer, want we hadden ons erg verheugd op de sms’jes met het thuisfront: ‘Hoe is het weer daar? Hier is het Macau!’

In Hong Kong was het trouwens ook Macau, dus de lange broek en trui konden weer uit de tas worden gehaald. Desalniettemin struinen we de stad af op zoek naar de mooiste plekjes. Als onderdeel van een aantal stadswandelingen lopen we door parken, langs tempels en over verschillende markten. Vogeltjes en bloemen, vlees en vis, ontelbare designermerken en een belachelijke hoeveelheid electronikazaken (allemaal 100% echt natuurlijk;) ), het houdt niet op. Op Hong Kong Island verdwalen we in het woud van wolkenkrabbers en nemen we een kijkje in het bijzondere hoofdgebouw van HSBC, geheel gebouwd volgens het principe van de Feng Shui. Stephen en Stitt, twee enorme bronzen leeuwen, houden buiten braaf de wacht. Aai ze over hun poot en je zal geluk en rijkdom ervaren. Nadat we een uur hebben staan wrijven besluiten we terug te gaan naar het mainland van Hong Kong. We stappen op de Star Ferry en laten ons weer naar de andere kant van Victoria Harbour brengen. We genieten nog even van de fantastische skyline, voordat de regen ons weer naar binnen dwingt.

De speld in een hooiberg vinden
Als alternatief voor ons bezoekje aan de blackjacktafels van Macau besluiten we ons geluk te beproeven op de Hong Kong Jockey Club, de 170 jaar oude paardenracebaan van HK. We kijken de eerste paar races even de kat uit de boom, maar uiteindelijk staan ook wij schreeuwend aan de rand van de baan om ‘ons’ paard aan te moedigen. Het uiteindelijk kleine verlies nemen we voor lief, want de spanning en opwinding is waar het uiteindelijk om gaat. Als we teruglopen naar de metro zien we op een bankje een jongen zitten wiens gezicht ons erg bekend voorkomt. “Zou dat Dani zijn? Hij lijkt er wel op, maar dat zou wel heel toevallig zijn!”. Als hij ons ziet wordt duidelijk dat we ons niet vergist hebben. Dani hebben we ontmoet in Varanasi, waar hij samen met z’n pa op bezoek was. We hadden al wel contact met hem opgenomen, maar een concreet plan om elkaar te treffen was er nog niet. En dan kom je elkaar dus zomaar ineens tegen, in een stad met zeven miljoen inwoners. Z’n pa is er nu niet bij, maar wel een paar vrienden. Een en een is twee, dus niet veel later staan we bij Club Seven (de straathoek voor een 7/11 waar veel studenten komen indrinken), aan het begin van wat een hele mooie avond wordt.

De volgende dag kunnen we naar de dokter, maar gelukkig niet vanwege de kater. Irma heeft  al een tijdje last van haar darmen, wat maar niet over lijkt te gaan. En daarom raadde Els haar aan om ergens waar de ziekenhuizen geen honden binnen hebben liggen toch maar eens naar een dokter te gaan. We komen uit bij het Mathilda Medical Centre, waar Tijl van het prachtige uitzicht vanuit de wachtkamer kan genieten terwijl Irma eens grondig onderzocht wordt. Als we de volgende dag het mailtje met de uitslag van de tests lezen blijkt dat Irma een parasiet heeft opgelopen, waarschijnlijk al in India. Gelukkig is het eenvoudig te verhelpen (een vijfdaagse kuur) en kunnen we nog diezelfde middag langskomen om de medicatie op te halen. Die avond gaan we op zoek naar Mr. Wong’s, een restaurantje dat ons door Andy en Dennis, twee leden van onze Tibetgroep die beiden in Hong Kong gestudeerd hebben, werd aangeraden. All you can eat, and drink!, voor 60HKD. We eten en drinken die avond inderdaad voor een dergelijk bedrag, maar een tweede portie of nieuw biertje wordt ons nooit aangeboden. Achja, het was ook te mooi om waar te zijn.

We krijgen van die twee trouwens nog veel meer tips, waar we regelmatig op terugvallen. Waar moeten we heen voor een drankje, welke hikes rond de stad zijn het mooist, hoeveel moet je betalen voor een nieuwe iPhone (uiteindelijk veel te veel helaas;) ) en welke hostels we het beste kunnen boeken. Die hostels hebben we trouwens nooit bezocht, want we moesten aan ons budget denken. We komen uiteindelijk uit bij (naar ons idee) het beste van het goedkoopste: Chungking Mansion. Een enorm pand, vol hostels. Als we Dennis hiervan op de hoogte brengen lacht hij ons vierkant uit. Het blijkt berucht te zijn, vooral vanwege de brandgevaarlijkheid. “Don’t go higher than the fifth floor!”. Als wij na zes dagen in dit hostel voor de laatste keer de lift van de 17e verdieping naar beneden pakken, laten we hem weten dat het allemaal best wel mee is gevallen.

Het gras is altijd groener bij de buren
Omdat wij tijdens onze grauwe dagen in Hong Kong niet echt de gelegenheid hebben gekregen om de stad in haar volle glorie te aanschouwen, vragen we Andy of hij ons misschien wat van zijn foto’s op kan sturen. Hij had namelijk wel wat zonnestralen boven de stad gezien. Na het zien van die beelden wisten wij zeker dat we hier nog eens terug zouden willen komen. Bij deze dus nog wat foto’s van hoe Hong Kong er voor ons uit had kunnen zien.