(th)Island hopping

Zoals beloofd keren wij na ons bezoekje aan Myanmar weer terug naar het ‘toch wel mooie‘ Thailand. Dit keer bezoeken we twee van de tropische eilanden aan de oostkust en nemen we de tijd om even bij te komen van alweer een dikke zeven maanden continue onderweg zijn. Voor het eerst deze reis verblijven we ergens langer dan een week en dat was precies wat we nodig hadden. We zijn nu dus weer helemaal opgeladen en kunnen er weer tegenaan! Maar dat wil niet zeggen dat we de afgelopen twee weken stil hebben gezeten hoor…

Bubbels, bubbels, bubbels…
Na een vermoeiende en in totaal bijna 50 uur durende bus/minivan/boot trip vanuit Myanmar (de langste tot nu toe deze reis), komen we uitgeput aan op Koh Tao. Dit eiland is een van de vele backpacker walhalla’s die Thailand rijk is: zon, zee, strand, een enorme verzameling kroegen, restaurants & hotels en ontelbare winkeltjes met alle typische reizigers artikelen die je je maar kan bedenken. De voornaamste reden dat Koh Tao zo populair is vinden we echter onder water. Het eiland is beroemd vanwege haar vele prachtige duikspots. Vandaar dat er naast al die winkeltjes en restaurantjes ook nog een stuk of 70 (!) duikscholen te vinden zijn. Door de onderlinge concurrentie is dit de goedkoopste plek ter wereld om een duikcursus te volgen. En ja, als de woorden ‘Duikcertificaat halen!’ zo hoog op je bucketlist staan, dan is dit dus de perfecte plek om een aantal dagen te vertoeven. De eerste paar dagen besteden we vooral in de barretjes of op onze veranda, om lekker bij te komen/uit te zieken en wat regeldingetjes af te handelen, en dat alles met uitzicht op zee natuurlijk. Ook gaan we op zoek naar de beste deal om ons ‘Open Water’ duik certificaat te behalen. We vinden die uiteindelijk bij Roctopus en samen met een Noorse en een Amerikaanse jongen kunnen we aan de slag.

We beginnen met een aantal theorielessen van onze enthousiaste, Belgische instructeur Niko, die ons in no-time klaarstoomt voor het echte werk: de eerste vaardigheidsoefeningen onder water. Die middag, op een schommelende boot, bereiden we al onze uitrusting voor: B.C. vest aan (wat ervoor zorgt dat je blijft drijven), gewichten om je middel (zodat je zinkt;) ), zuurstoffles op je rug, duikbril en snorkel op, flippers aan en regulator in je mond. Een laatste buddy check (best handig dat die nog even kijkt of je zuurstof wel open staat) en ‘drie, twee, één: jump!’. Die eerste keer is wel even spannend, vooral omdat het wennen is dat je niet door je neus kan ademen maar door je mond moet ademen, maar zo gauw je in het water dobbert voelt het gewoon goed. Al helemaal wanneer je je hoofd onder water doet en je de kleurrijke onderwaterwereld ziet. En het mooiste van alles moet dan gewoon nog komen. Want dankzij die zuurstoffles op je rug hoef je nu niet alleen maar van bovenaf naar beneden te kijken, maar kun je gewoon beneden een kijkje gaan nemen. Hoe vet is dat?!

Je leest het al, wij zijn vanaf onze eerste duik verkocht. Het is echt geweldig om tussen scholen van vissen te zwemmen en de prachtige onderwaterwereld te bewonderen. Wat een rust daar beneden, een stilte die bijna therapeutisch is. Gelukkig gaat alles ons ook makkelijk af, we hebben geen last van onze oren door het drukverschil, de vaardigheden hebben we in rap tempo onder de knie en dus halen we geheel volgens plan na drie dagen ons ‘Open Water Duikcertificaat’. Dit betekent dat we samen met een buddy (bijvoorbeeld elkaar) mogen duiken tot een diepte van 18 meter. Maar wij willen meer! Als vervolg op deze cursus is het mogelijk een ‘Advanced Adventurer’ cursus te doen, waarbij je onder andere rond een scheepswrak mag duiken en je bovendien tot een diepte van 30 meter mag gaan. Wij plakken er dus nog twee dagen duiken achteraan, leren onszelf beter te controleren onder water en mogen onszelf nu officieel Advanced duikers noemen. Nu nog op zoek naar de mooie plekjes waar we deze vaardigheden kunnen toepassen, maar dat zal wel goed komen tijdens het vervolg van onze reis. Onze inmiddels aangeschafte snorkel en duikbril (want er is een bril voor ieder gezicht, en dat verschil merk je ook wel onder water) benutten we tijdens onze laatste dag op Koh Tao ook nog maar even optimaal. We gaan namelijk samen met ons Noorse duikmaatje op zoek naar babyhaaitjes in Shark Bay, en dit keer snorkelend in plaats van duikend. Helaas laten de haaitjes zichzelf niet zien, maar desalniettemin beleven we een prima en relaxed stranddagje voordat we weer verder reizen.

Partytime
Na een dikke week op Koh Tao voelt het bijna alsof we er thuis zijn, maar toch is het tijd om weer door te gaan. De Full Moon Party op het naastgelegen eiland Koh Phangan staat namelijk voor de deur. Dit maandelijkse feestje, gevierd tijdens volle maan (duh!), is voor veel backpackers een must-do als ze in Thailand zijn. Onder het motto ‘nu we er toch zijn’ besluiten wij ook maar eens een kijkje te nemen op dit party eiland. We arriveren een dag voor het feest en dat geeft ons wat tijd om het eiland, dat heel mooi moet zijn, te verkennen. Veel verder dan een wandeling over het strand komen we uiteindelijk niet, want Tijl heeft nog steeds niet alle buikproblemen overwonnen en dus blijven we gewoon lekker rond ons zeer relaxte guesthouse hangen. Om diezelfde reden slaan we ook de Jungle Experience die de nacht voor de Full Moon wordt gevierd over. Uitgerust en wel staan we de volgende avond dus te kijken hoe de zon achter de horizon verdwijnt (één van de mooiste zonsondergangen die we tijdens onze reis hebben gezien!) en gaan we met frisse moed de maan tegemoet.

Achteraf was dat extra avondje rust waarschijnlijk maar beter ook, want zo’n Full Moon Party hakt er toch wel in. Vanaf een uurtje of 11 (’s avonds dan hè) staan we samen met zo’n 25.000 andere feestgangers te dansen op het strand. Het doel is voor velen om de zonsopkomst de volgende ochtend bij te wonen, zo ook voor ons. Als we rond een uur of 6 de eerste zonnestralen achter de wolken tevoorschijn zien komen, zitten we met ons groepje (2 Britten, 2 Amerikanen, een Française en nog een Nederlander, allemaal uit ons hostel) vanaf het strand te kijken naar de overlevenden van deze wilde nacht. Gelukkig zijn wij er niet zo erg aan toe als sommige anderen, die nog proberen een laatste dansje te doen of proberen elkaar boven water te houden nadat ze de zee in zijn gestruikeld. Dat laatste met als doel hun blaas te gaan legen, wat we het merendeel van de mannen (en soms ook vrouwen) gedurende deze nacht hebben zien doen. Dit maakt het toekijken natuurlijk alleen maar leuker. Voldaan keren wij met zijn allen terug naar het hotel en we duiken ons bed in.

Zoals je al kan raden, vindt er de volgende dag weinig actie plaats. De bewolking en later zelfs de regen van deze dag zorgt ervoor dat wij hier geen spijt van hoeven te hebben. Een aantal van het eerder genoemde groepje lukt het zelfs niet hun kamer te verlaten, maar wij krijgen onszelf toch nog zo ver om naar het aangrenzende hotel te gaan voor een lekker avondmaal. Dit is dan ook meteen een goede afsluiter van een wederom een geslaagde tijd in Thailand. Morgen vertrekken we namelijk weer in de richting van Bangkok. Na een lange busrit, een heftige regenbui, een snelle pizza en een kort nachtje in een goedkoop hostel vertrekt onze bus naar Cambodja. In een klein weekje zullen we hier een kijkje nemen bij het grootste tempelcomplex van de wereld en een bezoekje brengen aan Annie en Stephen die hier sinds kort wonen. We zijn benieuwd!

Last but not least
Tijdens de laatste duik van onze Open Water cursus zijn onze skills vastgelegd op camera. Een filmpje dat inmiddels al wat langer op de site stond, maar we toch ook nog wel even aan dit berichtje toe wilden voegen. En Niko, onze Belgische held: ne grote merci voor al hetgeen ge ons geleerd hebt! We komen nog wel eens terug om samen bij Sail Rock een kijkje te nemen.