Skip to content

Fotoreportage Mount Rinjani: het hoogtepunt van Lombok

Al voordat we op Lombok aankwamen stond er één ding vast: Wij gaan de Rinjani vulkaan beklimmen. Met een hoogte van 3726 meter is het letterlijk het hoog(s)te punt van het eiland. Behalve dat het een zware beklimming is, hebben we al vanuit verschillende hoeken gehoord dat het zeker de moeite waard is en dat willen wij dus wel zelf eens gaan bekijken. Klein onderzoek doet blijken dat het niet is toegestaan om hier op eigen houtje naar boven te lopen, en zodoende boeken we een driedaagse tour. Samen met acht andere toeristen gaan we onder begeleiding van een gids en een aantal porters (die ook voor ons zullen koken) van start. De eerste twee dagen bestaan vooral uit heel veel stijgen en dalen met ontzettend mooie uitzichten. Na het bereiken van het kratermeer en een ijskoude duik (voor Tijl) mogen we onszelf belonen met een bezoekje aan de geheel natuurlijke hot springs. In de avonden worden de tentjes opgezet en na het eten kruipen we er dan ook voldaan in. De derde dag staat het zwaarste deel van de beklimming op de planning. We worden om 02.00 uur gewekt om in het donker tussen de vele andere hikers de berg te beklimmen. Pittig is het zeker en door de kou op de top is het ook daar even afzien, maar zo gauw de eerste zonnestralen tevoorschijn komen blijkt waar we het allemaal voor hebben gedaan. Het uitzicht is fenomenaal en we kunnen zelfs de toppen van de Agung en de Batur vulkanen op Bali zien. Na de nodige foto’s kan de afdaling beginnen en worden we, aangezien het nu licht is, meerdere keren verrast door de omgeving en de uitzichten.

Dit bericht heeft 3 reacties

  1. Wat een ontzettend mooie en herkenbare plaatjes! Zo vet om terug te zien!
    Alleen irmaatje, ik had niet verwacht dat jij net zo’n mietje zou zijn als Leon 😉 : als je bij zo’n mooi kratermeer bent moet je gewoon een duik nemen. Ook al is het heel koud. En smeek je daarna dat de hotsprings niet meer te lang op zich laten wachten. En heb je ’s nachts ook al niet kunnen slapen van de kou 😉 (Of stelde die nachttemperatuur voor jullie niks meer voor na Syberische en Mongolische taferelen? ) Haha, mooi dat jullie net als wij van deze tocht hebben kunnen genieten! 🙂
    Nieuwsgierig trouwens; hoe heetten jullie porters en gids? Als ik meen dat ik het zwaar heb denk ik nog wel eens terug aan die lieve bikkels op hun slippertjes met die bagage, dan voelt dat wat ik moet doen ineens als easypeasy 😉

    Enjoy aussie! 🙂

  2. Supermooie foto’s, van dat kratermeer met die nevel erboven en van de zonsopkomst! Ziet er inderdaad zwaar uit die beklimming maar jullie zijn inmiddels zo getraind, fluitje van ’n cent nietwaar?!

Het is niet mogelijk een reactie te plaatsen.