Citytrip Dresden

Als onderdeel van onze road-trip door Centraal-Europa brengen we in 2013 een bezoekje aan Dresden. We hadden dat in eerste instantie niet gepland, maar na een goed gesprek met mijn baas Jan, die er al ooit geweest was, besluiten we de stad aan ons lijstje toe te voegen. Dresden, het Florence aan de Elbe, wordt tijdens de Tweede Wereldoorlog voor een groot deel verwoest door bombardementen. Van de historische binnenstad blijft weinig tot niets over en ook na de oorlog blijft de stad lang in puin. De communistische autoriteiten (Dresden behoorde tot Oost-Duitsland) lieten een aantal historische gebouwen herbouwen, maar een groot deel werd opgeruimd. De ruïnes van de Frauenkirche bleven zelfs als monument liggen. Na de val van de muur wordt besloten de historische binnenstad in ere te herstellen en andere delen van de stad worden heringericht. De stad heeft daardoor haar historische, barokke uitstraling terug. Dat belooft wat.

Rond een uur of 1 komen we aan op onze camping en na het opzetten van ons tentje pakken we de fiets en rijden we de stad in. Dresden blijkt al snel een ideale stad om per fiets te ontdekken. Er liggen bijna overal fietspaden en als die er niet zijn dan hoef je niet bang te zijn dat je van je fietsje af gereden wordt, omdat automobilisten genoeg afstand houden en ook gewend zijn aan fietsers. Een van de eerste bezienswaardigheden op onze weg naar het centrum is de Großer Garten, het stadspark van Dresden, met in haar midden een paleis en de Dresdner zoo. Het park lijkt ons een mooie gelegenheid om eens even rustig te bekijken wat we vandaag allemaal willen gaan doen. Helaas blijken de meeste toeristische attracties op zondag gesloten te zijn. We besluiten het VVV kantoor op te zoeken om een plattegrondje van de stad en misschien nog wat extra info te verzamelen. Daar tegenover blijkt op een groot plein een rommelmarkt aan de gang te zijn, waar we dan ook maar meteen even rondkijken. Helaas blijkt het marktje zijn naam eer aan te doen.

Onze volgende stop is de Kreuzkirche, een van de belangrijkste kerken van Dresden. De kerk is op een erg mooie manier gerestaureerd, zeer sober, maar daardoor misschien des te meer indrukwekkend. We stappen weer op de fiets en begeven ons richting de oude binnenstad. Daar stuiten we al snel op de Fürstenzug (de optocht der vorsten), een 102 meter lange en 10 meter hoge muurdecoratie, bestaande uit ongeveer 23.000! porseleinen tegeltjes. Het kunstwerk, want zo mag je het wel noemen, heeft op wonderbaarlijke wijze de hevige bombardementen tijdens de Tweede Wereldoorlog overleefd, want er raakten slechts 654 tegeltjes beschadigd. Op weg hier naartoe fietsen we trouwens langs de Semperoper, het prachtige operagebouw, waar we gek genoeg een foto van zijn vergeten te maken. Jan had ons aangeraden om daar een opera te gaan beleven, maar helaas waren er geen kaartjes meer te krijgen. Overigens ook niet voor de daaropvolgende weken. Wisten wij veel dat dit zo enorm populair was. De opera ligt aan de oevers van de Elbe en als we de brug op fietsen om een beetje overzicht te krijgen begrijpen we ineens waar de bijnaam van de stad vandaan komt.

Dresden heeft een prachtig historisch centrum, vol met mooie gebouwen. Deze liggen allemaal aan de oevers van de rivier en daardoor lijkt de stad haast sprookjesachtig. Vooral ’s avonds, als alle gebouwen verlicht zijn en de weerspiegelingen van alle lampjes weerkaatsen op het water, komt dit goed tot zijn recht. We komen daar trouwens pas de tweede avond achter, want na de lange reis besluiten we dat het mooi is geweest voor vandaag en dus fietsen we terug naar de camping. We lopen wel nog even door de tuinen van de Dresdner Semper, een paleiscomplex dat nu dienst doet als museum. Op weg naar onze camping blijven we ook nog even hangen op een soort buiten festivalletje, waar de eerste biertjes van onze vakantie gedronken worden. Die avond fabriceren we een overheerlijke pasta op ons meegebrachte campingstelletje en duiken we moe maar voldaan ons luchtbed op;). Morgen weer een dag.

De volgende morgen zijn we al vroeg op omdat ik een bezoek wil brengen aan het militair historisch museum, een gebouw dat ontworpen is door Daniel Libeskind, een van mijn favoriete architecten. Op de weg er naartoe komen we door een zeer kleurrijk straatje, waarin elk huis een kunstwerk lijkt te zijn. Uiteindelijk blijk ik meer geboeid door het gebouw dan door het museum zelf (Irma trouwens ook), maar toch. We fietsen terug naar het oude centrum en begeven ons dan in de richting van das Blaue Wunder. Deze oude brug, één van de oudsten van Dresden is een geliefd symbool van de stad. De route volgt de oevers van de Elbe, waaraan veel grote villa’s blijken te liggen. En dan bedoel ik echt groot. Het lijken wel presidentiële paleizen, compleet met wijngaard en privé strand. De route langs het water blijkt populair bij hardlopers en dus is van lekker doortrappen geen sprake. Toch zijn we na een fietstocht van bijna anderhalf uur wel toe aan een korte pauze en dus stoppen we bij een biergarten aan het water voor een drankje en bijbehorende curryworst. Met uitzicht op het wonder natuurlijk.

De terugreis langs de andere oever verloopt een stuk sneller. Blijkbaar is deze kant minder populair want hier komen we bijna niemand tegen. Tijd om de bijna 100 meter hoge Frauenkirche te beklimmen en van een mooi uitzicht over Dresden te genieten. Met de wederopbouw van de Frauenkirche werd pas in 1994 begonnen en in 2005 was ze dan eindelijk in volle glorie hersteld. Persoonlijk vonden wij de Kreuzkirche allebei mooier, omdat de soberheid van die laatste een goede herinnering is aan de verschrikkingen van de oorlog. Toch is het uitzicht dat je bovenop de Frauenkirche hebt echt onovertroffen en dus is een bezoekje zeker de moeite waard. Ook de binnenkant van de kerk is trouwens schitterend gerestaureerd, waarbij alle muurschilderingen en andere versieringen opnieuw zijn aangebracht. Maar zoals ik al zei, je moet er van houden.

Onze laatste avond in Dresden sluiten we af met een dinertje bij Gansedieb, volgens Lonely Planet een van de populairste restaurantjes van Dresden. En dat blijkt inderdaad zo te zijn. Gelukkig zijn we redelijk vroeg en dus is er nog wel een tafeltje te krijgen. Het eten is goed en de prijs ook en dus gaan we een tijdje later als twee happy campers op weg naar onze laatste bestemming in Dresden: de bios. Een buitenbioscoop dan wel te verstaan, aan de oevers van de Elbe, midden in het historische centrum. Hier spelen geen reclames vooraf, maar kijk je gewoon naar de Semperoper, de hofkirche, de Augustusbrug en de Frauenkirche. Een hele bijzondere ervaring. De film die we kijken is trouwens American Pie: the Reunion, en ja, je raadt het al, hij is natuurlijk nagesynchroniseerd in het Duits: “Du schwanz!”