Zomerse drukte in Praag

Praag, de tweede grote stad op onze tour door Centraal-Europa. De gouden stad, één van de vele bijnamen van Praag, is de hoofdstad van Tsjechië en wordt gezien als één van de mooiste steden van Europa. Het historische centrum van de stad staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Vooral de burcht (met daarbinnen de Sint-Vituskathedraal), de Karelsbrug en het astronomische uurwerk op het oude stadhuis zijn bij veel toeristen bekend. Dit is vooral te danken aan het feit dat bijna alle historische bouwwerken in de stad de Tweede Wereldoorlog hebben overleefd. Praag is de dans in die zin dus behoorlijk ontsprongen. We kunnen dan ook niet wachten om al dit moois met onze eigen ogen te gaan bekijken.

Het is al wat later op de dag als we ons in de richting van Praag begeven, aangezien we eerder op de dag een wandeling hebben gemaakt door een natuurpark in het noorden van het land. De weg die ons vandaaruit naar Praag voert blijkt vergelijkbaar met een Belgische snelweg, in slechte staat. Sorry Belgjes… Toegegeven, niet alle wegen waren zo slecht als ik nu beschrijf en we waren hier voordat we vertrokken al voor gewaarschuwd, maar toch. Onze TomTom hielp trouwens ook niet echt mee, aangezien deze geen kaart van Tsjechië bleek te bevatten. Goed dat we dat van tevoren nog even gecheckt hadden, NOT! Een kaart van Praag zat er dus ook niet in, waardoor we onze camping met behulp van een 15 jaar oude stadskaart, die we vlak voor vertrek nog in de auto hadden gegooid, moesten vinden. Gelukkig blijkt er in Praag weinig veranderd de afgelopen jaren, waardoor we rond 5 uur onze camping bereiken.

We hebben een plaatsje gereserveerd op camping Zizkov, één van de stadscampings van Praag. De camping leek ons al leuk na het zien van de site, maar na aankomst blijkt pas hoe goed de keuze is geweest. De camping is best wel klein, maar daardoor gezellig druk. We worden door een vriendelijk en goed Engels sprekend meisje ontvangen en mogen daarna een plekje uitzoeken. We zetten snel ons tentje op, want we hebben al gezien dat naast de camping een zwembad ligt en daar willen we nog wel even een duik gaan nemen. Helaas blijkt het al tegen sluitingstijd en dus worden we niet meer binnengelaten. Oké, dan maar even op een grasveldje in het aangrenzende parkje de handdoekjes uitleggen en van de laatste zonnestralen van de dag genieten. Als het wat af begint te koelen gaan we weer richting de camping, waar die avond een klein bandje blijkt op te treden. En dus besluiten we de keuken van de camping een kans te geven en onze eerste avond in Praag lekker op de camping te blijven. Het blijkt een goede keuze, want het eten is goed en de muziek gezellig. We maken ondertussen nog een kleine planning voor morgen en duiken dan lekker ons tentje in.

De volgende dag fietsen we vol goede moed richting het oude centrum van de stad. Al snel blijkt dat het verkeer hier iets minder op fietsers bedacht is dan in Dresden, waardoor we soms tussen 5 rijen auto’s, midden op een druk kruispunt staan te wachten voor een rood stoplicht, terwijl we van alle kanten aangekeken worden door gestreste Tsjechen die net als wij Praag proberen te doorkruisen. Niet zo gek dat ze gestrest zijn trouwens, want mensen kinderen wat is het verkeer hier druk! Niet veel later blijkt niet alleen het verkeer druk te zijn. De oude stad puilt uit van de toeristen en we staan echt versteld van de mensenmassa’s die we bij alle highlights aantreffen. Ik heb zoiets nog niet vaak meegemaakt, terwijl ik toch al in aardig wat Europese hoofdsteden ben geweest. Misschien valt het in Praag meer op omdat de oude straatjes zo smal zijn, het is er in ieder geval echt facking druk!

Onze eerste bestemming is het Oudestadsplein, waar één van de symbolen van de stad, het astronomische uurwerk te vinden is. Dit uurwerk stamt uit 1410 en is de oudste nog werkende astronomische klok ter wereld. Elk uur gaan er boven de klok 2 deurtjes open en komt er een parade van apostelen voorbij. En ja, dat wilden wij natuurlijk wel zien, net als zo’n 2000 andere mensen. Aan het plein liggen nog veel meer mooie gebouwen en bovendien ligt midden op het plein het monument van Jan Hus, een zeer belangrijk figuur in de Tsjechische geschiedenis. We fietsen, of dat proberen we ten minste, door in de richting van de Karelsbrug, en dus naar de Moldau, de rivier die door Praag stroomt. Ook de Karelsbrug of Charles Bridge, blijkt populair te zijn bij onze toeristenvrienden (duh!) en dus laten we die voorlopig nog maar even links liggen en maken we een nieuw plan.

We steken via één van de andere bruggen het water over, naar de andere kant van de stad en gaan in de richting van de Petřín-uitkijktoren, de Eiffeltoren van Praag. Vanaf deze toren hebben we een mooi uitzicht over de stad en we schieten hier, bij wijze van spreken, dan ook snel ons rolletje vol. De drukte in de stad heeft ons inmiddels al doen besluiten om ook de burcht, een andere toeristische trekpleister, vandaag te negeren en in plaats daarvan wandelen we een klein rondje door een van de parken op de heuvels van Praag. Bij een kraampje kopen we onze lunch en deze eten we met uitzicht op de stad op. We fietsen niet veel later weer terug naar het water en in Kampa Park, een heerlijk rustig stukje groen aan de oevers van de rivier, stuiten we op een baby, die vrolijk rond lijkt te kruipen. Snel even een handje op het achterwerk voor de foto, en dan weer door. De baby is natuurlijk een deel van het kunstwerk ‘Crawling Babies’ van David Černý. Door de hele stad zijn werken van deze controversiële, Tsjechische kunstenaar te vinden. Zo ook in Palác Lucerna, één van de mooiste winkelpassages van Praag, waar de ridder St. Wenceslas een (ondersteboven hangend) dood paard berijdt.

De dag loopt inmiddels op zijn einde en dus zoeken we een terrasje op om een lekker hapje te gaan eten. Na bestelling van ons eerste drankje blijkt echter dat er, behalve wat borrelhapjes, weinig eten op de menukaart staat, dus als troost bestellen we ons tweede glaasje. Na ons derde rondje, we zaten gewoon echt heel gezellig, besluiten we toch maar een restaurantje op te gaan zoeken. Want ja, alcohol en een lege maag zijn een slechte combinatie, ook in Tsjechië. ‘Een beetje aangeschoten’, pakken we onze fiets en rollen we in de richting van een nieuwe LP (lonely planet) tip, die zijn ons tot dan toe immers goed bevallen. Tot dan toe inderdaad, want deze keer is de aanrader behoorlijk waardeloos. Een veel te sjiek, kaal en bovendien leeg restaurant is niet echt waar wij op dat moment zin in hebben. Het personeel aldaar waarschijnlijk ook niet in ons, maar goed… Niet heel veel later stappen we dus een soort van bruin café binnen waar een gezellige sfeer en een goede kaart ons wel blij maken. Of het eten nou echt zo goed was weten we tot op de dag van vandaag niet, maar het smaakte in ieder geval heerlijk!

De terugweg naar onze camping voert ons nu dan toch eindelijk over de befaamde Karelsbrug. De brug is ’s avonds gelukkig een stuk minder druk en bovendien helemaal verlicht. Midden op de brug staat een groepje mensen rond het beeld van Johannes van Nepomuk, een priester die zich de woede van de koning op de hals haalde en daarom, genageld aan een kruis, van de brug af de rivier in werd gegooid en verdronken. Het aanraken van de plaquette onder zijn standbeeld zou geluk brengen. Op de plek waar hij over de leuning van de brug is gegooid is bovendien een klein kruisje met daarop 5 sterren aangebracht. De legende gaat dat bij iedereen die zijn hand dusdanig op het kruisje legt, dat iedere vinger één van de sterren aanraakt, een geheime wens in vervulling gaat. We kunnen natuurlijk niet verklappen of dit gebeurd is.

Dag 2 en tevens onze laatste dag in Praag (we wilden eigenlijk langer blijven, maar de enorme drukte in de stad viel ons behoorlijk tegen) gebruiken we voor een bezoek aan de burcht. We zorgen dat we al vroeg bij de ingang staan, zodat we de grootste drukte voor zijn, want dit is de absolute nummer 1 bestemming bij toeristen. Ik kan hier nu de totale geschiedenis en allerlei interessante feitjes en weetjes van en over de burcht gaan beschrijven, maar ik heb het idee dat ik dat al iets te vaak doe, en dus verwijs ik geïnteresseerden graag door naar de wiki van dit fenomeen. Onder andere de Sint-Vithuskathedraal, het koninklijk paleis en het gouden straatje zijn binnen haar muren te vinden. Het ene gebouw is nog mooier dan het andere, met als absoluut hoogtepunt de Sint-Vituskathedraal. We kijken onze ogen uit. In de burcht vind je ook het gouden straatje. Een smal straatje met 11 huisjes, waar vroeger de kasteelwachten woonden. Over de herkomst van de naam gaan veel verhalen rond, waarvan de legende van keizer Rudolf, die alchemist zou zijn geweest, de meest bijzondere is. Zijn pogingen tot het maken van goud zouden in de huisjes hebben plaatsgevonden. Oh shit, daar ga ik weer met m’n verhalen… Sorry.

Na zo’n drie uur door de burcht rond te hebben gewandeld vinden we het mooi geweest en houden we het voor gezien in Praag. En dat betekent nog één laatste keer de berg op die tussen het centrum en onze camping in ligt. Zizkov Vitkov hill, vandaar natuurlijk de naam van de camping, heeft een beklimming met een percentage waar ze in de tour U tegen zeggen. En wij maar fietsen, met onze oude barrels. Ofja fietsen… Meestal probeerden we met een flinke aanloop zo hoog mogelijk de berg op te komen en dan snel van onze fiets af te springen zodat we minder ver omhoog hoefden te lopen. Aan lichaamsbeweging in ieder geval geen gebrek, daar op Zizkov Vitkov hill.