Op bezoek bij Vladimir

Deel twee van ons avontuur in Rusland brengt ons naar de hoofdstad Moskou. Een stad die nog meer pracht en praal kent dan onze vorige bestemming Sint-Petersburg. Dan hebben we het niet alleen over kerken, musea en theaters, ook de bevolking kan er wat van. Veel bont, dure merken en luxe auto’s (meestal met privéchauffeur) maken het plaatje helemaal compleet. Hier was echter minder van te merken toen we in ons hostel aankwamen, een veredeld studentenhuis op de vijfde verdieping van een appartementencomplex. Eenmaal binnen leken ze weinig van onze komst af te weten (terwijl we toch echt een boekingsbevestiging hadden). Met handen en voeten, want Engels werd niet verstaan noch gesproken, weten we uiteindelijk toch een kamer te regelen. Helaas lijkt dit in de verste verte niet op het plaatje van booking.com en daarbij is het zeer gehorig, wat niet echt handig is als je naast de receptie slaapt. Ik denk niet dat we die ringtoon van de receptionist nog ooit vergeten. Voor zover sjiek en luxe Moskou dus.

Juichende Russen
Om toch wat van deze luxe sfeer mee te krijgen, wilden wij graag naar het ballet of een opera in het Bosjoj. Omdat onze reisoutfit niet bepaald aan de kledingvoorschriften van dit prestigieuze theater voldeden, besloten we ons ‘Russisch avondje’ op een andere manier in te vullen. Via internet hebben we toen last minute kaartjes gekocht en diezelfde avond zaten we tussen de enthousiaste Russen in het Luzniki Sport Palace te kijken naar een ijshockey wedstrijd: Spartak Moskva – Dynamo Moskva. Helaas werd ‘ons clubje’ (Spartak, want die speelden thuis) volledig ingemaakt door de tegenstander. Desalniettemin was het een erg leuk avondje. Voor de wedstrijd eten we nog een overheerlijke pizza in een superleuk restaurantje genaamd Golubka, een absolute aanrader.

Bijgelovige Russen
Omdat een ijshockeywedstrijd natuurlijk nog steeds niet echt een luxe aangelegenheid is, besloten we een metro tour te doen. Klinkt misschien niet bepaald sjiek, maar het metro netwerk van Moskou staat bekend als een van de mooiste ter wereld. Nog meer dan in Sint-Petersburg voel je je hier als een koning(in) onder de grond. Balzalen lijken het wel, die metrostations van Moskou. De een nog mooier dan de ander, compleet met fresco’s, mozaïeken en beelden, allemaal met hun eigen thema of verhaal. Neem bijvoorbeeld Ploshchad Revolyutsii: Dit metrostation is in feite een ondergrondse beeldengalerij met beelden die de verschillende rollen van het Russische volk tijdens de revolutie uitbeelden. Revolutie, industrie, agricultuur, jacht, onderwijs, sport en opvoedkunde komen voorbij. Dat Russen zeer bijgelovig zijn blijkt hier ook: Als je de neus van de hond van de bewaker (een van de beelden dus, geen echte) aanraakt haal je zeker je tentamen. In de paar minuten dat wij op dit station zijn geweest, hebben we zeker 10 mensen die arme hond zijn neus zien aaien.

Gelovige Russen
Next stop is het echte paleis van Moskou en dus van Rusland: het Kremlin. Even zwaaien naar Vladimir en daarna weer snel door met het bekijken van al het moois dat zich binnen de muren van deze burcht bevindt. Voornamelijk kathedralen overigens, alsof we die nog niet genoeg gezien hadden. Niet dat ze niet mooi zijn, of er geen bijzonder verhaal achter schuilt, inmiddels geloven we het allemaal wel. Dat Rusland zo gelovig zou zijn hadden we niet verwacht. Dan maar door naar het Rode Plein, wat tegen het Kremlin aan ligt. De naam van het plein heeft trouwens niks te maken met de rode muren van het Kremlin, wat wij best hadden geloofd. In het Russisch heet het plein namelijk Krasnaja Plosjtsjad, waarbij Krasnaja vroeger naast rood ook mooi betekende. Ze vonden het dus een mooi plein, waar wij het geheel mee eens zijn. Hier lopen is echt indrukwekkend, meer dan het Kremlin, maar dat is misschien persoonlijk. Misschien dat Saint Basil’s Cathedral daar iets mee te maken heeft. Dit symbool van Rusland, met zijn cupcake-koepels kent waarschijnlijk iedereen. Even hadden wij getwijfeld om deze kerk binnen te gaan, we hadden immers al zoveel kerken gezien, maar we zijn blij dat we dit toch hebben gedaan. Deze kathedraal bestaat uit negen losse kapellen die allemaal een gebeurtenis of gevecht in de oorlog tegen Kazan uitbeelden.

Normale Russen
Misschien wel het toppunt van alle luxe in Moskou vind je ook rond het Rode Plein: GUM. Deze overdekte passage is volgepropt met dure modezaken en luxe restaurants. De kerstverlichting hadden ze hier net hangen: ‘over the top’ is een understatement. Genoeg van alle luxe besluiten we ons weer tussen het gewone volk te begeven en dus gaan we naar Izmaylovo Market, een kruising tussen een rommelmarkt en de Efteling. Voor ons misschien wel het leukste stukje Moskou. Het aanbod aan Matroesjkas en bontmutsen is onovertroffen, en de mensen die je er ziet ook. Van alles loopt hier rond: jong en oud, rijk en arm, Moskoviet en toerist. Wij hebben onze ogen uitgekeken en ook nog twee emaillen mokken op de kop getikt die we nodig gaan hebben tijdens het vervolg van onze reis: de Trans-Mongolië Express.

Als je van architectuur houdt is een bezoekje aan het financiële district ook nog de moeite waard. De skyline van Moscow-City, zoals het ook wel genoemd wordt, leverde ons nog een aantal mooie foto’s op. Ook het Ryabushinsky Mansion (Gorky House) valt in die categorie. Dit huis, waar de beroemde Russische schrijver Maxim Gorky ooit woonde, is vooral bekend vanwege zijn magistrale stenen trap. Het naar diezelfde Gorky vernoemde park is ook een aanrader, maar dan moet het wel zomer zijn, tenzij je wil schaatsen. Ons bezoekje aan de Cathedral of Christ the Saviour zouden we nog bijna vergeten. Oké, weliswaar opnieuw een kerk, maar dit keer zijn het er twee op elkaar en heeft ie bovendien een goed verhaal. De originele kerk werd in 1931 door Stalin met behulp van dynamiet volledig vernietigd om plaats te maken voor het 315 meter hoge “Palace of Soviets” (compleet met 100 meter hoog standbeeld van Lenin). Gelukkig ging dit niet door en werd in 1997 deze nieuwe kerk voltooid.

Echte Russen
Na Moskou zit het er voor ons voorlopig op met de grote steden en zullen we met de trein verder gaan in de richting van Peking. Dit betekent hopelijk veel Vodka met de echt Russische reisgenoten, instant mashed potatoes en noodles uit onze splinternieuwe tweedehands kopjes en hopelijk heel veel mooie uitzichten. Maar nu eerst weg uit Moskou want dat hebben we na vier dagen echt wel gezien.

P.S. Inmiddels (want deze post wilden we eigenlijk al eerder plaatsen) hebben we ook nog een bezoekje gebracht aan Vladimir en Suzdal, twee stadjes die onderdeel zijn van de ‘Gouden Ring’, een aantal van Ruslands oudste stadjes vlakbij Moskou. Wederom vol met kerken, maar dit keer wel in een heel andere setting. In verhouding met Moskou en Sint-Petersburg waren dit kleine vredige dorpjes, wat bij ons toch wel het wintersport gevoel opriep. Aangezien we dat komend jaar gaan missen, vonden we dat wel leuk. De ‘echte Russen’ waar we het eerder over hadden vind je hier ook. We sliepen bij ze in huis, zagen ze vissen in een wak in het ijs en we hebben hun thuis gebrouwen kvass en andere lekkernijen genuttigd. Ook hebben we ons eerste nachtje met ze doorgebracht in de Trans-Mongolië Express.